Αγαπητοί συνάδελφοι, Στέλιο Ρέβελα και Φωτεινή Τριγάζη,
Θεωρώ επιβεβλημένο να απαντήσω στην από 27 Ιουνίου 2017 επιστολή σας, που απευθύνεται στους συμβολαιογράφους της Χώρας (;) και στους συναδέλφους σας μέλη του Δ.Σ. του ΣΣΕΑΠΑΔ. Μάλιστα, μου προκαλεί έκπληξη που μέχρι και σήμερα κανείς από τους λήπτες της επιστολής σας δεν απάντησε σε αυτήν και δεν εννοώ γενικά κάποιος συνάδελφος, αλλά κάποιο άλλο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ή κάποιος συνάδελφος από αυτούς «που τους έχει ανατεθεί» η διενέργεια των πλειστηριασμών …., αυτοί που για εννέα μήνες αγόγγυστα υποφέρουν τη μείωση του πενιχρού εισοδήματός τους, γίνονται αντικείμενο λεκτικών και όχι μόνο επιθέσεων, «τρώνε ξύλο», συλλαμβάνονται, μηνύονται και αγωνίζονται (χωρίς ερωτηματικό) ….
Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας θα ήθελα να σας κάνω κοινωνούς των απόψεών μου, αλλά κυρίως των θέσεων, που έχουν ακουστεί στις συνεδριάσεις του Διοικητικού μας Συμβουλίου, γιατί ομολογώ αγαπητοί μου συνάδελφοι (κ.κ. Ρέβελα Τριγάζη) αν και διάβασα πολλές φορές την επιστολή σας – χωρίς να με εκπλήξει – δεν με κάνατε κοινωνό καμιάς θέσης σας, εκπεφρασμένης ή μη.
Το πρόβλημα με τους πλειστηριασμούς, όντως έχει δημιουργηθεί την τελευταία διετία, είναι πιστεύω και αυτό μία άλλη εικόνα – ένδειξη της βαθύτατης κρίσης, που βιώνει η Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, πλήττει δε όλους τους συμπολίτες μας ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής θέσης, αλλά φαντάζει φοβερά άδικη όταν το ακίνητο που εκπλειστηριάζεται, το ακίνητο που χάνεται είναι η μόνη κατοικία μιας ανήμπορης οικογένειας, η στέγη των ονείρων απλών ανθρώπων, το καταφύγιο μικρών και μεγάλων μελών της κοινωνίας μας, που ήθελαν τόσα να προσφέρουν σε αυτήν και που ξαφνικά έχασαν τα πάντα και όχι από δική τους υπαιτιότητα τις περισσότερες φορές.
Ένα «στρεβλό» κατά την άποψή μου μέσο αντίδρασης στα παραπάνω ήταν και είναι η μέσω των ομάδων και των «συλλογικοτήτων», κατάλυση κάθε νομιμότητος, του νοούμενου κράτους δικαίου, της αυτοδικίας και της αμφισβήτησης ενός και μόνο θεσμού, του υπαλλήλου του πλειστηριασμού και δη του συμβολαιογράφου. Θεωρούμενου ως του πιο αδύναμου κρίκου της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης και επειδή είναι ο τελευταίος ή μάλλον ο προτελευταίος που μεσολαβεί στη διαδικασία απώλειας του ακινήτου κάποιου οφειλέτη, με τελευταίο θεωρούμενο τον δικαστικό επιμελητή, που θα αποβάλει τους κατοίκους του, όλα τα βέλη και οι ενέργειες στράφηκαν κατά των συναδέλφων αυτών, που έχουν επιφορτιστεί με αυτόν τον άχαρο σίγουρα ρόλο .
Όταν το θέμα ήλθε προς συζήτηση στο Διοικητικό μας Συμβούλιο, είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα ολοένα αυξανόμενο ρεύμα προπηλακισμών, επιθέσεων και προκλήσεων. Ή έπρεπε να διαλέξουμε τον δρόμο της σύγκρουσης και να ταυτιστούμε με την εκτελεστική εξουσία και τις δυνάμεις καταστολής ή να βρούμε κάποιον άλλο τρόπο να εκτονώσουμε την αγανάκτηση, το θυμό και την απόγνωση των συμπολιτών μας.
Ο συμβολαιογράφος, ως μέλος και αυτός της ίδιας κοινωνίας, δεν μπορεί να είναι αποστειρωμένος. Ναι, εκφράσαμε με παρρησία όλα όσα αναφέρετε περί υπαλλήλου του πλειστηριασμού, περί του ότι εκτελούμε δικαστικές αποφάσεις, περί του ότι είμαστε υποχρεωμένοι να διενεργήσουμε τον πλειστηριασμό άλλως φέρουμε ευθύνη και αντιμετωπίζουμε συνέπειες, αλλά όπως και οι συνάδελφοι που ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό μπορούν μετά παρρησίας να σας βεβαιώσουν, δεν έπεισαν ή μάλλον δεν ενδιέφεραν κανένα !!! Ο στόχος της ματαίωσης και η γεύση της «νίκης» με την αποχώρηση του συμβολαιογράφου δεν συγκρίνονταν με την όποια αιτιολόγηση της στάσης του συναδέλφου.
Η αντιμετώπιση λοιπόν του θέματος είχε να κάνει όχι με το σύμπτωμα αλλά με την αιτία που το προκάλεσε και το προκαλεί. Στόχος δεν ήταν να γεμίσουν με αστυνομικούς τα ειρηνοδικεία για να προστατεύσουν τους προπηλακιζόμενους συμβολαιογράφους αλλά η επίλυση του προβλήματος, που προκάλεσε και προκαλεί την αντίδραση. Η προστασία της πρώτης και μόνης κατοικίας !!! Αν λυθεί αυτό τότε θα λυθεί και το πραγματικό πρόβλημα των διενεργούντων τους πλειστηριασμούς και τα όποια κινήματα θα απογυμνωθούν από τη δικαιολογητική τους βάση.
Συνεπώς, η αποχή για μας, ως πρόταση, ήταν μονόδρομος. Έπρεπε κάτι να γίνει, γιατί τα φαινόμενα κάθε Τετάρτη ήταν εντονότερα και θέλαμε με την αποχή να στρέψουμε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στην ουσία του προβλήματος, όχι σε μια κακή του συνέπεια για μας. Πράγμα που έγινε, όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολήθηκαν με το θέμα, το ουσιαστικό, της προστασίας της πρώτης και μόνης κατοικίας, όχι των προπηλακισμών και ασκήθηκαν πιέσεις προς επίλυση αυτού. Η λύση που επελέγη από την κρατική εξουσία, δυστυχώς ή ευτυχώς θα κριθεί στο μέλλον, ήταν η επίσπευση μια μνημονιακής υποχρέωσης, της διενέργειας ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Σε φωνές, που είχαν ακουστεί τότε στο συμβούλιό μας, προς συγκρότηση ομάδων περιφρούρησης και συνδρομής στους διενεργούντες πλειστηριασμούς συναδέλφους δεν θα αναφερθώ. Θα υπενθυμίσω όμως σε αυτούς που έλεγαν κατά καιρούς να κάνουμε καθολική αποχή από όλους τους πλειστηριασμούς αδιακρίτως και να προτάξουμε ως μόνο μας αίτημα την προστασία μας από τα «στίφη» των συλλογικοτήτων, αυτά που έχουν λεχθεί στις συνεδριάσεις. Θεωρώ αδιανόητο να επικαλείσαι απόλυτη αδυναμία και να απέχεις αδιακρίτως από ένα καθήκον, που σου έχει επιφορτισθεί !!!! εκτός βέβαια και αν επιθυμείς να απωλέσεις αυτό το αντικείμενο ….. Γιατί αν δηλώνεις ότι αδυνατείς, φοβάσαι και δεν δύνασαι να φέρεις εις πέρας ένα καθήκον …. κάποια άλλη λύση θα βρεθεί !!!
Εδόθη λοιπόν άπλετος χρόνος στη νομοθετική εξουσία να βρει απλές και εύκολες λύσεις προστασίας της πρώτης και μόνης κατοικίας, αν αυτός ο χρόνος αξιοποιήθηκε ή όχι θεωρώ πως δεν χρήζει απαντήσεως στην παρούσα …. Δεν μπορεί όμως ο συμβολαιογράφος να αποτελεί το εργαλείο προστασίας της πρώτης κατοικίας ούτε και το αντικείμενο εκτόνωσης της οργής και της αγανάκτησης των κυβερνομένων από τους κυβερνώντες. Όλοι ήξεραν ότι η αποχή μας κάποια στιγμή θα τελείωνε, το θέμα είναι τι έπραξε όμως ο καθένας ….
Αγαπητοί συνάδελφοι (κ.κ. Ρέβελα Τριγάζη) θεωρώ πως η απόφαση περί αποχής και η σταδιακή αποκλιμάκωσή της, ήταν, στο χρονικό διάστημα στο οποίο ελήφθη, σωστή και επιβεβλημένη. Όπως σωστή και επιβεβλημένη είναι πλέον και η μέσω των αναφορών των συναδέλφων ανάδειξη της «αδιαφορίας» (;) της κυβέρνησης στην κατάλυση κάθε νομιμότητας με την εισβολή άσχετων με τη διαδικασία του πλειστηριασμού ατόμων, την αρπαγή και το σκίσιμο εγγράφων, το σπρώξιμο και το χτύπημα συναδέλφων, την εκτόξευση αντικειμένων και τους λεκτικούς προπηλακισμούς. Αναρωτηθείτε συνάδελφοι τι θα είχε γίνει και ποια θα ήταν η εικόνα του συμβολαιογράφου και ποια η αντίδραση της κοινωνίας απέναντί του, αν αυτή τη στάση την είχαμε υιοθετήσει από την αρχή … παραμένοντας αυστηρά εντός των αρμοδιοτήτων και των καθηκόντων μας.
Είναι αυτονόητο, ότι με τη διενέργεια των πλειστηριασμών με άλλο τρόπο (ηλεκτρονική διαδικασία), δεν λύνεται το πρόβλημα, ούτε βέβαια είναι λύση η μη τέλεση κανενός πλειστηριασμού, αφού αυτό θα οδηγούσε σε κατάλυση της οικονομικής ζωής και σε πλήρη ανασφάλεια των συναλλαγών.
Αυτό που έχω να σας προτείνω είναι εποικοδομητική εργασία προς τη σωστή κατεύθυνση. Η μετά από εννέα μήνες επικριτική, εκ του ασφαλούς, ειρωνική και επικίνδυνη κριτική των χειρισμών ενός συλλογικού οργάνου, στο οποίο μετέχετε, για τις αποφάσεις που πήρε σε ένα θέμα, τόσο σοβαρό, που αφορά τόσο κόσμο, δεν τιμά ούτε τους ασκούντες την κριτική, ούτε τους συναδέλφους που αγωνίζονται -χωρίς ερωτηματικό- κάθε Τετάρτη, ούτε και προσφέρει κάποια υπηρεσία, τουλάχιστον όχι στο σώμα και στην ελληνική συμβολαιογραφία.
Αν επανέλθετε θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις ΘΕΣΕΙΣ (;) σας και τις απόψεις σας για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Με εκτίμηση
Θ. Α. Χαλκίδης
Μέλος Δ.Σ. του Σ.Σ.Ε.Α.Π.Α.Δ.